In onze collectie...

Robert Johnson

King of the Delta Blues Singers (1961)

Compilatie van Johnsons opnames uit 1936–1937; fundament van de Delta blues en inspiratie voor rock- en bluesgeneraties.

• Cross Road Blues: Iconische thematiek en gitaarstijl; later door vele artiesten gecoverd.
• Hellhound on My Trail: Spookachtige vocalen en slidegitaar die zijn mythische aura versterken.

King of the Delta Blues Singers, Vol. II (1970)

Vervolgcompilatie met aanvullende klassiekers; completeert Johnsons nalatenschap voor het grote publiek.

• Sweet Home Chicago: Een bluesstandard met aanstekelijke riff en call-and-response.
• Love in Vain: Melancholische melodie die later rockinterpretaties inspireerde.

B.B. King

Live at the Regal (1965)

Hoogtepunt van King's live-kunst; vocale expressie en vibrato van Lucille op zijn puurst.

• Every Day I Have the Blues: Openingsnummer dat het publiek onmiddellijk meeneemt.
• How Blue Can You Get: Dynamische opbouw en emotionele punchlines.

Live in Cook County Jail (1971)

Belangrijke sociaal-culturele context; krachtige performance voor een gevangenispubliek.

• The Thrill Is Gone: Soulvolle interpretatie met strijkersaccenten in zijn latere repertoire.
• Worry, Worry: Langdurige bluesbouw en subtiele dynamiek.

Muddy Waters

Folk Singer (1964)

Akoestische tegenhanger van zijn elektrische Chicago-blues; intieme, audiophile opnamekwaliteit.

• My Home Is in the Delta: Rustige, diepe groove die zijn roots benadrukt.
• Good Morning Little Schoolgirl: Klassieke bluesvorm in een ingetogen setting.

At Newport 1960 (1960)

Sleutelmoment waar elektrische blues een festivalpubliek veroverde; energieke band.

• Got My Mojo Working: Publieksstimulans; call-and-response en ritmische intensiteit.
• Hoochie Coochie Man: Archetypische Chicago-blues met krachtige storytelling.

Howlin' Wolf

Moanin' in the Moonlight (1959)

Debuutcompilatie van vroege Chess-singles; rauwe vocalen en dwingende grooves.

• Smokestack Lightning: Hypnotische riff en vocaal lament die het nummer tijdloos maken.
• How Many More Years: Oerblues met slidegitaar en dreigende sfeer.

The Real Folk Blues (1966)

Essentiële collectie die zijn Chess-periode samenvat; krachtige bandklank.

• Killing Floor: Strakke groove en invloedrijk voor latere rockbands.
• Sitting on Top of the World: Klassieke melodie met Wolf's kenmerkende snauw.

John Lee Hooker

It Serve You Right to Suffer (1966)

Minimalistische, trance-achtige boogie; Hooker's hypnotische stijl in high fidelity.

• It Serve You Right to Suffer: Langzame, diepe groove met nadruk op vocale frasering.
• Money (That's What I Want): Bluesinterpretatie van een R&B-hit met Hooker's signatuur.

The Healer (1989)

Grammy-winnende comeback met cross-over gasten; bracht traditionele blues bij nieuw publiek.

• The Healer: Sluimerende groove met Santana's gitaar als tegenstem.
• I'm in the Mood: Heruitvinding van Hookers klassieker met moderne productie.

Stevie Ray Vaughan

Texas Flood (1983)

Debuut dat bluesrock nieuw leven inblies in de jaren '80; vlammende gitaar en diepe feel.

• Pride and Joy: Strakke shuffle en signature tone.
• Texas Flood: Langzame blues met emotionele bends en dynamiek.

Couldn't Stand the Weather (1984)

Technische precisie en variatie; bevestigde zijn status als moderne bluesicoon.

• Scuttle Buttin': Razendsnelle instrumentale opener die virtuositeit toont.
• Tin Pan Alley (aka Roughest Place in Town): Diepe slow blues met enorme spanningsboog.

Albert King

Born Under a Bad Sign (1967)

Stax-klassieker; soulvolle arrangementen en krachtige linkerhand-bends op Flying V.

• Born Under a Bad Sign: Titeltrack met onvergetelijke baslijn en vocalen.
• Crosscut Saw: Strakke groove en pakkende riff.

Live Wire/Blues Power (1968)

Live in Fillmore; rauwe energie en conversatie met publiek en band.

• Blues Power: Uitgebreide improvisatie en dynamische opbouw.
• Oh, Pretty Woman: Zwoele, soulvolle interpretatie met expressieve bends.

Etta James

At Last! (1960)

Soul-blues mijlpaal; combineert orkestratie met rauwe emotie.

• At Last: Tijdloze ballad met rijke vocale expressie.
• All I Could Do Was Cry: Hartverscheurende storytelling en dynamiek.

Tell Mama (1968)

Muscle Shoals-energie; Etta's krachtige stem in een rauwe setting.

• Tell Mama: Strakke groove en assertieve vocalen.
• I'd Rather Go Blind: Klassieke soul-blues ballad met diepe emotie.

Buddy Guy

Damn Right, I've Got the Blues (1991)

Comeback die moderne productie koppelt aan Guy's vuur en finesse.

• Damn Right, I've Got the Blues: Titeltrack met snijdende toon en call-and-response.
• Five Long Years: Langzame blues vol spanningsopbouw.

A Man and the Blues (1968)

Vroege solo-klassieker; combineert Chicago-blues met soul-invloeden.

• One Room Country Shack: Sombere sfeer en expressieve gitaarlijnen.
• Mary Had a Little Lamb: Speelse shuffle die zijn flexibiliteit toont.

Willie Dixon

I Am the Blues (1970)

Songwritercollectie met zijn bekendste composities; de ruggengraat van Chicago-blues repertoire.

• Back Door Man: Donkere thematiek en invloed op rockadaptaties.
• Spoonful: Hypnotische groove en archetypische tekst.

Willie's Blues (met Memphis Slim) (1959)

Samenwerking met pianovirtuoos; warme, kamerachtige klank en sterke songs.

• Youth to You: Swingende feel en speelse tekst.
• Steppin' Out: Strakke boogie met pianodrive.

In onze collectie...

Miles Davis

Kind of Blue (1959)

Modal jazz-meesterwerk; spontane sessies met tijdloze sfeer en melodieën.

• So What: Iconische basintro en modale improvisaties.
• Blue in Green: Intieme klankkleuren en lyrische lijnen.

Sketches of Spain (1960)

Samenwerking met Gil Evans; orkestrale benadering en cross-genre innovatie.

• Concierto de Aranjuez (Adagio): Brug tussen klassiek en jazz; dramatische spanning.
• Saeta: Expressieve, quasi-vocale trompetfrases.

John Coltrane

A Love Supreme (1965)

Spirituele suite die jazztransformeerde; intense, doelgerichte improvisatie.

• Acknowledgement: Mantra-achtige bas en spirituele oproep.
• Psalm: Gebedsachtige melodische declamatie zonder woorden.

Blue Train (1958)

Hard bop-klassieker op Blue Note; krachtige blazers en memorabele thema's.

• Blue Train: Sterk hoofdthema en energieke solo's.
• Moment's Notice: Snelle changes en coherente improvisatie.

Charlie Parker

Bird and Diz (1950)

Bebop op zijn kern; samenspel met Dizzy Gillespie en razende lijnen.

• Leap Frog: Hoge snelheid en strakke frasering.
• Anthropology: Complexe bebop-lijnen en interactie.

Jazz at Massey Hall (1953)

Legendarisch liveconcert met bebop-all-stars; historische registratie.

• Salt Peanuts: Kinetische energie en call-and-response.
• A Night in Tunisia: Afro-Cubaanse drive en bebop-elan.

Duke Ellington

Ellington at Newport (1956)

Comebackmoment met extatische publiekrespons; bigband op volle kracht.

• Diminuendo and Crescendo in Blue: Paul Gonsalves' marathon-solo en explosieve climax.
• Take the 'A' Train: Bandhandtekening met swingende drive.

Blanton-Webster Band (Anthology) (1940)

Gouden periode met bassist Jimmy Blanton en tenorsaxofonist Ben Webster; verfijnde arrangementen.

• Ko-Ko: Donkere, krachtige orchestratie en ritmische spanning.
• Concerto for Cootie: Hoogstaande trompetfeatures en vormgevoel.

Thelonious Monk

Brilliant Corners (1957)

Complexe composities en onregelmatige vormen; mijlpaal in modern jazz.

• Brilliant Corners: Uitdagende structuur en spanningsopbouw.
• Pannonica: Poëtische melodie en klankkleur.

Monk's Dream (1963)

Toegankelijke Columbia-debuut; Monk's unieke timing en humor.

• Monk's Dream: Swing met hoekige accenten.
• Bright Mississippi: Inventieve variatie op een bekend schema.

Louis Armstrong

Satchmo at Symphony Hall (1947)

Live-document van Armstrong's All-Stars; virtuositeit en showmanship.

• West End Blues: Iconische introductie en melodische inventiviteit.
• Royal Garden Blues: Strakke ensemblepassages en solo's.

Louis Armstrong Plays W.C. Handy (1954)

Hulde aan de 'Father of the Blues'; historisch repertoire met warme interpretatie.

• St. Louis Blues: Krachtige call-and-response en historisch belang.
• Careless Love: Expressieve vocale frasering en trompetlijnen.

Herbie Hancock

Head Hunters (1973)

Jazz-funk mijlpaal; synthesizers, groove en brede invloed op pop en hiphop.

• Chameleon: Iconische baslijn en lange, organische opbouw.
• Watermelon Man ('73): Heruitgevonden groove met percussieve elementen.

Maiden Voyage (1965)

Modale, oceaanachtige klankwereld; verfijnde harmonieën en melodieën.

• Maiden Voyage: Zwoele, zwevende harmonie en thema.
• Dolphin Dance: Elegant akkoordverloop en lyrische improvisaties.

Charles Mingus

Mingus Ah Um (1959)

Compositorisch rijk; mix van gospel, blues en moderne jazz met krachtige ensembles.

• Goodbye Pork Pie Hat: Elegie voor Lester Young met meeslepende melodie.
• Fables of Faubus: Satirische, politieke ondertoon en ritmische drive.

The Black Saint and the Sinner Lady (1963)

Suite in meerdere delen; avant-gardistische, emotionele intensiteit en orkestrale kleuren.

• Track A – Solo Dancer: Krachtige opening met dansmotief en textuur.
• Track C – Group Dancers: Complexe contrapuntische lijnen en dynamiek.

Sonny Rollins

Saxophone Colossus (1956)

Hard bop mijlpaal; lange improvisaties en thematische variatie.

• St. Thomas: Caribische feel en catchy thema.
• Blue 7: Thema-ontwikkeling over lange vorm.

The Bridge (1962)

Reflectie na sabbatical; moderne, uitgepuurde benadering van standards.

• The Bridge: Krachtige thematiek en interactie met gitaar.
• God Bless the Child: Gevoelige ballad met getemperde intensiteit.

Bill Evans

Waltz for Debby (1961)

Intieme live-trio-opname; subtiele interactie en lyriek.

• Waltz for Debby: Poëtische melodie en verfijnde dynamiek.
• My Foolish Heart: Delicate touch en harmonische rijkdom.

Sunday at the Village Vanguard (1961)

Historisch live-document met Scott LaFaro; diep samenspel en balans.

• Gloria's Step: Bassistische melodielijn en interactieve spanning.
• Alice in Wonderland: Lichte swing met verfijnde frasering.