Duke Ellington Orchestra

Duke Ellington was een van de meest productieve en invloedrijke componisten en bandleiders in de jazzgeschiedenis. Hij verhief bigbandmuziek tot een kunstvorm en componeerde stukken die specifiek waren afgestemd op de unieke talenten van zijn muzikanten. Zijn band was decennialang actief en bleef evolueren.

Ellington at Newport (1956)

Dit live-album wordt vaak genoemd als een van de grootste live-opnames in de jazz. Het markeerde een comeback voor Ellington en zijn band, grotendeels dankzij de legendarische, uitbundige solo van saxofonist Paul Gonsalves op "Diminuendo and Crescendo in Blue".

• "Diminuendo and Crescendo in Blue": De opbouw van Gonsalves' solo van 27 refreinen is een iconisch moment dat de band weer nationaal en internationaal op de kaart zette.

• "Jeep's Blues": Een swingend nummer met een uitstekende solo van Johnny Hodges, dat de verfijnde, bluesy stijl van de band benadrukt.

Masterpieces by Ellington (1950)

Dit album bevat enkele van Ellingtons eerdere hits, opnieuw opgenomen met de superieure opnametechnologie van die tijd. Het toont de rijkdom van zijn composities en de virtuositeit van de muzikanten.

• "Mood Indigo": Een klassieke, sfeervolle compositie die Ellingtons meesterschap in het arrangeren van stemmen en klankkleuren laat zien.

• "Sophisticated Lady": Een prachtig, complex werk dat de verfijning van zijn schrijfstijl illustreert.

Count Basie Orchestra

Count Basie stond bekend om zijn strakke, swingende ritmesectie en de "Kansas City swing" -stijl, die sterk de nadruk legde op de blues en riffs. Zijn band werd nationaal beroemd met nummers als "One O'Clock Jump" en bleef een krachtpatser in de jazz.

The Atomic Mr. Basie (1958)

Dit album, ook bekend als Basie Swings, Bennett Sings in sommige edities, is een hoogtepunt van de "New Testament" Basie-band uit de late jaren vijftig. De arrangementen van Neal Hefti zijn iconisch en energiek.

• "Kid from Red Bank": Een opzwepend piano-intro van Basie zelf, gevolgd door een strak arrangement dat de precisie van de band demonstreert.

• "Li'l Darlin'": Een langzaam, bluesy nummer dat een perfect voorbeeld is van de dynamiek en de "less is more" aanpak van de band.

April in Paris (1957)

Een ander essentieel album uit de late jaren vijftig, geprezen om zijn solide swing en de vocale bijdrage op het titelnummer.

• "One O'Clock Jump": Hoewel een oudere hit, is de opname hier krachtig en toont het de essentie van de Basie-sound: strakke riffs en een onweerstaanbare drive.

• "April in Paris": Dit nummer kenmerkt zich door de herhaalde, luidruchtige afsluiting, die een handelsmerk van de band werd.

Benny Goodman & His Orchestra

Benny Goodman, de "King of Swing", was cruciaal in het mainstream populair maken van jazz en swingmuziek. Hij stond bekend om zijn virtuositeit op de klarinet en zijn band was een van de eersten die een raciaal geïntegreerde groep had, met musici als Lionel Hampton en Teddy Wilson.

The Famous 1938 Carnegie Hall Jazz Concert (uitgebracht in 1950)

Dit concert wordt gezien als het moment waarop jazz als legitieme kunstvorm werd erkend in de prestigieuze Carnegie Hall. Het bevat hoogtepunten van de band en hun kleine combo's.

• "Sing, Sing, Sing (With a Swing)": Dit uitgebreide, percussie-gedreven epos is het absolute hoogtepunt van het album en een van de meest herkenbare bigbandnummers ooit.

• "One O'Clock Jump" (Basie cover): Toont de vriendschappelijke rivaliteit en samenwerking tussen de grote bands van die tijd, met leden van de Basie- en Ellington-bands die meespelen.

Benny Goodman Plays Fletcher Henderson Arrangements (1957)

Goodman kocht veel arrangementen van Fletcher Henderson, die essentieel waren voor het vormgeven van de Goodman-sound. Dit album viert die samenwerking.

• "King Porter Stomp": Een krachtig, gestructureerd nummer dat de strakke uitvoering van Goodmans band combineert met Hendersons innovatieve arrangementen.

• "Down South Camp Meetin'": Een ander levendig nummer dat de energieke aard van de vroege swing illustreert.

Glenn Miller & His Orchestra

Glenn Miller creëerde een van de meest herkenbare en commercieel succesvolle geluiden van het swingtijdperk, met een kenmerkende saxofoonlijn (klarinet over vier saxen). Zijn muziek werd immens populair tijdens de Tweede Wereldoorlog en is nog steeds direct herkenbaar.

Glenn Miller's Greatest Hits (Compilatie)

Miller bracht voornamelijk singles uit, dus compilaties zijn de beste manier om zijn werk te ervaren. Dit album bevat al zijn onsterfelijke hits.

• "In the Mood": Misschien wel het meest iconische swingnummer ooit, met een onvergetelijke riff en een "battling" sax- en trombone-solo.

• "American Patrol": Een swingende bewerking van een marsklassieker, die de patriottische geest van die tijd vastlegt.

A Legendary Performer (Compilatie)

Een andere uitstekende compilatie die zijn muzikale nalatenschap overspant.

• "Moonlight Serenade": Het themalied van de band, een zachte, melodieuze ballad die Millers unieke, dromerige klank illustreert.

• "Chattanooga Choo Choo": Een vrolijk nummer dat populair was bij de troepen en zelfs een Oscar-nominatie kreeg.

Artie Shaw & His Orchestra

Artie Shaw was een virtuoze klarinettist en een perfectionist die vaak experimenteerde met strijkers en onconventionele formaties. Hij werd gezien als een rivaal van Benny Goodman en zijn muzikale arrangementen waren vaak complexer.

Begin the Beguine (Compilatie van opnames uit de late jaren 30)

Net als Miller, ligt Shaws kracht in zijn singles. Dit album bevat zijn grootste, meest herkenbare hit.

• "Begin the Beguine": Een revolutionaire bewerking van Cole Porters nummer, die Shaw tot een superster maakte. Het uitgebreide arrangement was ongebruikelijk voor die tijd.

• "Traffic Jam": Een snel, energiek nummer dat de technische bekwaamheid van de band en Shaws klarinetspel laat horen.

Concerto for Clarinet (Compilatie)

Dit album bevat zijn beroemde "Concerto", dat zijn ambitie om jazz te combineren met klassieke elementen toont.

• "Concerto for Clarinet": Een lang (voor die tijd), semi-klassiek werk dat diende als een showcase voor Shaws uitzonderlijke talent als solist.

• "Frenesi": Een Latijns-geïnspireerd nummer dat Shaws veelzijdigheid en zijn vermogen om verschillende muzikale stijlen te adapteren, illustreert.

Jimmie Lunceford & His Orchestra

De band van Jimmie Lunceford stond bekend om zijn ongelooflijke discipline, visuele presentatie op het podium en strakke, soms humoristische arrangementen. Ze hadden een uniek "twee-tel" ritme en waren enorm invloedrijk voor andere bands.

For Dancers Only (Compilatie)

Een verzameling van hun meest dansbare en populaire nummers.

• "For Dancers Only": Een van hun kenmerkende deuntjes, een perfect voorbeeld van hun strakke, swingende ritme.

• "'Taint What You Do (It's the Way That You Do It)": Een nummer dat hun theatraal tintje en humor benadrukt, met de nadruk op stijl boven inhoud.

Strictly Desirable (Compilatie)

Biedt meer inzicht in hun brede repertoire.

• "Rhythm Is Our Business": Hun themanummer, dat perfect hun muzikale filosofie samenvat.

• "Annie Laurie": Een prachtige ballad die de zachtere, meer verfijnde kant van de band laat zien.

Fletcher Henderson & His Orchestra

Fletcher Henderson was een sleutelfiguur in de ontwikkeling van de bigband-sound en het swingtijdperk. Hoewel hij als bandleider minder commercieel succesvol was dan Goodman of Miller, waren zijn arrangementen (waarvan er vele aan Goodman werden verkocht) de blauwdruk voor de swingmuziek.

A Study in Frustration (1961 - Box set/Compilatie van 1923-1938 opnames)

Aangezien zijn opnames verspreid waren over verschillende labels, is deze compilatie essentieel voor het begrijpen van zijn nalatenschap. Het toont de evolutie van zijn sound.

• "Wrappin' It Up": Een klassiek Henderson-arrangement, vol energie en innovatieve sectie-dialoog.

• "Copenhagen": Een van zijn vroege, invloedrijke stukken die de overgang van vroege jazz naar de gestructureerde bigband-stijl markeert.

Tidal Wave (Compilatie)

Een andere sterke compilatie die zijn invloed op de jazz benadrukt.

• "King Porter Stomp": De originele Henderson-uitvoering van het nummer dat later een Goodman-hit zou worden.

• "Blue Lou": Een uptempo swingnummer dat Hendersons talent voor het schrijven van krachtige blaasarrangementen toont.

Stan Kenton & His Orchestra

Stan Kenton stond bekend om zijn progressieve benadering van bigbandmuziek, vaak aangeduid als "progressive jazz" of "artistry in rhythm". Hij experimenteerde met complexe harmonieën, ongebruikelijke instrumentatie (zoals Franse hoorns) en vermeed vaak de traditionele swing-feel ten gunste van meer cerebrale composities.

City of Glass (1951)

Een radicaal album met arrangementen van Bob Graettinger die bijna klassiek van aard zijn. Het was zeer avant-garde voor zijn tijd en verdeelde critici, maar het is een mijlpaal in progressieve bigbandmuziek.

• "City of Glass" (suite): Een meerdelig werk dat de grenzen van de bigband verlegde met zijn dissonantie en ongebruikelijke structuren.

• "House of Strings": Een track die Kentons liefde voor strijkers en onconventionele texturen laat horen.

West Side Story (1961)

Een commercieel succesvol en artistiek triomfantelijk album, waarin Kenton zijn progressieve stijl toepast op Leonard Bernsteins beroemde musicalmuziek.

• "Maria": Een dynamische bewerking die Kentons krachtige blazerssectie en moderne arrangementen benut.

• "America": Een ritmisch complex en energiek nummer dat de band op zijn hoogtepunt laat horen.

Tommy Dorsey & His Orchestra

Tommy Dorsey was een meestertrombonist en zijn band stond bekend om zijn soepele, lyrische stijl, vooral in ballads. Hij lanceerde ook de carrières van vele sterren, waaronder een jonge zanger genaamd Frank Sinatra.

Yes, Indeed! (1956 - Compilatie van eerdere opnames)

Dit album verzamelt veel van de hitsingles van de band.

• "Yes, Indeed!": Een vrolijk, up-tempo nummer dat de veelzijdigheid van de band en de vocale prestaties benadrukt.

• "I'll Never Smile Again": Een van de eerste grote hits voor Frank Sinatra met de band, die Dorsey's talent voor het begeleiden van vocalisten en zijn soepele trombone-stijl toont.

The Dorsey Era (Compilatie)

Een overzicht van de hoogtijdagen van de band.

• "Opus One": Een van de meest bekende instrumentale nummers van de band, een essentieel stuk bigbandrepertoire.

• "Boogie Woogie" (oorspronkelijk "Pinetop's Boogie Woogie"): Een showcase voor de getalenteerde solisten in de band.

Woody Herman & His Orchestra ("The Herd")

Woody Herman leidde verschillende bands door de decennia heen, collectief bekend als "The Herd". Hij stond open voor moderne invloeden zoals bebop en rock-'n-roll, en zijn bands waren altijd levendig en vol jonge, getalenteerde muzikanten.

The Thundering Herds (Compilatie van jaren 40 opnames)

Dit album vangt de essentie van zijn meest invloedrijke bands uit de jaren veertig.

• "Caldonia": Een enorme R&B-hit die de band een brug liet slaan tussen jazz en populaire muziek, met Herman zelf op zang.

• "Blowin' Up a Storm": Een energiek, rauw nummer dat de opwinding van de band live vastlegt.

Concerto For Herd (1967)

Dit latere album toont zijn voortdurende relevantie in de jaren zestig, met een meer moderne jazz-rock sound.

• "Fourth Herd Suite": Een voorbeeld van de meer progressieve composities die Herman in de latere jaren omarmde.

• "Woodchopper's Ball": Een van zijn vroegste en meest duurzame hits, een dansbaar boogie-woogie-nummer.